Kupayla, Anonsla Geliyor Karşıyaka

Bayramın son günü, Alsancak Stadı’nda Karşıyaka’nın maçı.

Yine de bayram, hafta içi olmasına rağmen doluluk oranı oldukça yüksek.

Dile kolay 16 yıl süper ligde yer alan, tribünleri dolduran Karşıyaka bu.

Sayısını unuttum kaç yıldır 3.ligde yer alıyor, 2.lige bile hasret. Bu sezon olacak, muradına erecek. Umarım, inşallah.

6 puan fark olmasına rağmen ama şampiyon, ama play-offtan bu işi bitirecek. Hakkıdır, İzmir’ime de bu yakışır.

Dört maç kaldı, ikisi içerde ikisi deplasmanda.

Taraftara deplasman yasağı getirilen Kahramanmaraş’ta yarın, mücadelesine umutla, azimle devam edecek.

Ardından Silifke ekibini konuk edecek ardından, Kütahya deplasmanına gidecek.

Ve ligin, sezonun hatta yılın, son yılların maçında konuğu Bursaspor olacak.

Futbol bu hiç belli olmaz, top yuvarlak. Daha üç hafta var ama, ‘Yenen 2.Lig’e çıkar’ maçına dönerse ki, öyle de olabilir. Müthiş final bizi bekliyor, haydi Karşıyaka.

Geçmişini unutma, geleceği düşün. Stat yok tam bir muamma, yılan hikayesi.

Yönetim krizi yaşandı hala daha varmış. Ama takım kenetlendi. Kuşadası maçını Karşıyaka’nın ve de futbol camiasının mihenk taşları hocalarım Hüseyin Hamamcı, Yücel Çağatay ve Engin Kurt ile birlikte izledik.

Attıkça coştu, coştukça attı. Takımın başında İzmir’imin evladı teknik adam var, bu çok önemli. Havasını suyunu, isteği, bekleneni bilmek, hissetmek gerek.

İzmirspor’da yetişen Beşiktaş, Fenerbahçe ve Galatasaray forması giyen Ahmet Yıldırım hocam, kardeşim, işin başında. Yıllardır tanır sever, sayar, takdir ederim. İzmirspor’da birlikte forması giydiği takım arkadaşları Hasan Dağ ile Ahmet Derecineli kardeşlerim de yalnız bırakmıyor. Dayanışma budur, kıskançlık filan olmaz.

Alt yapın sağlam ise, İzmir’i seversen böyle olur. Alsancak Stadı’nda her golden sonra, Karşıyaka’nın sembol isimlerinden ‘yaşarken’ bire bir heykeli dikilen Mustafa Baykara abimin anonsu devreye giriyor. ‘Bir baba hindi’ diyor, ardından da Kaf Kaf Kaf Sin Sin Sin Kaf Sin Kaf, tezahüratı hem maziden hem canlı devam ediyor.

Tüylerim diken diken oluyor. Son maçta da 5 kez dinledik. Futbolcuların gol atası gelir, muhteşem bir atmosfer oluyor çünkü. Öyle veya böyle sezonun İzmir’de son iki maçın anonsları bol bol duymayı diliyorum, istiyorum. O potansiyel var bu takım. Ayrı ayrı isimleri yazmak, birkaçını öne çıkarmak istemem ama. Skor 4-1 giderken başlığım bile hazırdı. Adetten 1 numara, kaleci Hakan Canbazoğlu ile 4 forma numaralı Abdulkadir Öksüz öne çıktı, yiğidi öldür hakkını yeme.

4, 1 ile kazandı Karşıyaka yazacaktım, 5 olunca Mustafa abimin sesini duyduk. Başlık gitti, olsun.

Abdulkadir’e hayran kaldım, defansta olmasına rağmen ileri çıktı, golünü de attı. Şimdi alt yapıda canla başla çalışan, bir zamanların sağlam oyuncularından stili, fiziğiyle Birand Yaytaş kaptanıma benzettim. Karşıyaka Spor Kulübü’ne, Türk sporuna sporcu, yönetici, hakem (optimist) olarak hizmet veren, saygı değer insan evladı Tuncay Kökbuğur abimi de iki yıl önce kaybettik, tıpkı Mustafa abim gibi. Sanırım son kazanılan kupa, güler yüzüyle elinde tuttuğu. Teknik heyet tamam, taraftar desteği tamam. Ee helva yapma zamanı, hep beraber kaşıklarız.

Futbolcu kardeşlerime bir çift lafım vardır. Kaldı en az dört maç, en fazla yedi. Hayatınızın belki de dönüm noktası. Sıkın dişinizi, sorunların farkındayım biliyorum.

Seneye 2.lig futbolcusu olacaksınız, inşallah. Topa, maça, kulübe küslük, kırgınlık olmaz. Hele ki Karşıyaka’ya, vitrin orası. Çık topunu oyna, geleceğini kazan. Allah yolunuzu bahtınızı açık etsin, vurduğunuz gol olsun.

Kendinizi düşünürseniz, yürür gidersiniz. Güzel günler göreceğiz çocuklar. O anonsları duymak istiyoruz, Mustafa abime, Tuncay müdürüme rahmetle şükranla. Anons ve de kupasız olmaz, vakti zamanıdır geliyor Karşıyaka…