Yüksel Balcı ustama rahmetle, şükranla

Üzücü haber vereyim, Ödemiş’ten. Ata, ana, baba, dede memleketinden.

Tevfik Konuralp, Turgay Konuralp, İbrahim Akovalı, Mehmet Kirman, Erhan Demirel, Yalçın Ata, Erdal Çarboğa, Kenan Molla, Yüksel Balcı.

İzmir merkez dışı, il ve ilçelerde emek veren taşra muhabirlerimiz, büro şefliği yapan gazeteciler. En çok kahrı çekenler.

Yazması, diaları göndermesi, otobüse dolmuşa vermesi, bir alem, ömür törpüsü. Bilirim, yaşadım.

Şu an olanların, hiçbiri yok.

Sadece insanlık, dostluk var. İşte öğretmenim, hocam, ustam, yazar Yüksel Balcı da bu isimlerden biri idi. Kaybettik rahmetle, şükranla.

Yaşayanlara sağlık, vefat edenlerimize Allah’tan gani gani rahmet diliyorum.

Üç gün üst üste, İzmir takımlarının yer alamadığı, İzmir hakemlerinin çoğunlukla görev yaptığı Egeli hakemlere de şans, fırsat tanınan maçları izledim.

80’e yakın maçtan son 6’sını takip edebildim.

Gidebildim, şükür. Cuma, cumartesi, pazar akşamları, evden kovulmama ramak kaldı ki, nihayet bitti. Ama ne finiş. Kim şampiyon oldu, kupayı aldı, skorlar, takım adları filan önemli değil, sadece detay. Aşağıya isimler bıraktım, onları takip ediniz. Ah bir de rahat bıraksalar, bilen bilenmeyen ağzı olan konuşuyor. Küfürsüz olsa dükkân sizin. Çocukları, gençleri, evlatları rahat bırakmıyorlar. Bırakın da top oynasınlar. Oynatmayanlar da aileleri, yakınları sözüm ona taraftarlar. Sorsan iyiliklerini istiyorlar, başarılarını bekliyorlar ya. Bak sen şu konuşana. Beklenti yüksek para, şöhret var, kendi de nemalanacak, menfaat icabı, tamamen duygusal.

Umut var ama neyle, nasıl ? Küfürle, hakaretle, aşağılamakla. Tribünde, kenarda İzmirli olarak yalnız kaldık.

Saçma sapan hakaretler, gelmişsiniz misafir. Başım gözüm üstünde. Öğrenmişler, ‘Vur kır parçala bu maçı kazan’. Sahadaki tazecik 18, 19 yaşındaki evlatların eli ayağı birbirine dolanıyor. ‘Gol kaçar mı’ diyor tam açılımını yazamıyorum tabi ki de özür dilerim. Kendi oyuncusuna hem de.

Göbekli, eşofmanı sadece evde, sokakta giyen zat. Ömründe bir kez resmi maç oynamamış birader. Daha çok kötülük yapıyorlar. Her taç, her korner, her penaltı, her gol, her faul onların olacak. Rakibe mi verdi, et küfürü gitsin. O zaman gelmene gerek yok maça. Zahmetsiz ekmek mi olur. Ayıptır, günahtır. Hele bir kadın vardı ki, ben şahsen erkekliğimden utandım. Öyle bir hakaret ki. Yapamayacağı eylem dilinde, yanında da bir erkek bir kadın var. Sus, sakin, yapma demiyor, ne yapıyorsun da diyemiyor.

Ortama uyuyor tam tersi, ileri düzeyde başka kaba söze geçiyor. Sanat sanıyorlar bunu, bir de gülüyorlar hep beraber.

‘Hakeem seni buraya gönderenin, ben bile sen daha yönetirim’ diyebilen hanımefendi görünümlü, bir zat-ı muhterem. O maça gönderen de atayan da orda zaten, takipte.

Aralarında 3 metre yok. Beni bir gülme aldı. Eşleriyle yan yana maçı, hakemleri izlediler. Hakem iken bile izlemeye gitmeyen Hülya Gümülü ile Selma Şahin, sıkılmadan takip etti. MHK Üyesi Sabahattin Şahin ile BHK Üyesi Aykut Gümülü’nün hayat arkadaşları. Kadınlar gelmeli tribünlere diyoruz yazıyoruz da bir de sağlı sollu denklik olsa. Değerli etkili ve yetkililer gençlerin liglerine emniyet göndermemeyi bir kez daha düşünün isterseniz, seneye de lazım olacak. Polissiz olmaz, olamaz, aklınızda olsun.

Koca final, 2 sahada, 2 de saha dışında emniyet ile oynanamaz, caydırıcı olamaz.

Fedakârca, cefakârca 11 yıl saha komiserliği yapan Kemal Babaoğlu, zirvede bıraktı.

Çok saçma çünkü. 65 yaş sınırı var. Sağlıkta, afiyette bir sıkıntı yoksa, kişi kendini bilir zaten. Ne diye engel olursunuz ki. Beyin sağlam, unutkanlık yok, hafıza yerinde, ayak yere basıyor, nefes alıyor.  Daha ne olsun. Size ne, bırakın hizmete devam etsinler.

Ayberk Altındağ, Enes Can, Arifcan Yaşar, Tarık Yusuf Karakaya, Halil Bora, Berat Badak, Semih Bayram, Oğul Dora Şimşek, İbrahim Demir, Sadık Susmaz, Muhammed Emin Bektaş, Muhammed Emin Yılmaz, Kağan Bacak, Volkan Güney, Berat Güven, Murat Karakuş, Batıkan Kantarcı, Hüseyin Yıldırak, Kerem Çakıroğlu, Abdulsamet Demir, Yasin Keleş, Yunus Emre Uralkaya, Alihan Duloğlu, Arda Kabasakal, Kerem Delice, Ahmet Kaan Bardakçı, Doğaç Gevenci, Talha Ahıskalı, Metehan Kıvanç Özgür, Yiğit Emin Akyol, Ozan Dilcimen, Emirhan Ağca, Talha Polat, Mikdat Çil, Bünyamin Dalkılıç, Demetre Gabisonia, Fatih Ok, Tuna Öztürk, Hasan Oğul, Ahmet Eymen Öztürk, Ertuğrul Boz, Arif Uslu, Mustafa Korkmaz, Halit Karabuğa, Mehmet Taş, Gökay Özçelik, Rifat Güç, Ahmet Kırmızı, Ahmet Can Yalılar, Ömer Faruk Pınar, Yusuf Çakar, Mustafa Çay, Emir Bolat, Zabit Can Şahinoğlu, Fırat Arda Kocatürk, Süleyman Taha, Mehmet Girişken, Halil İbrahim Öz.

Kim mi bu isimler, İzmir’deki U-18 ile U-19 finallerinde forma giyen, geleceğin yıldızlarından bazıları. Yabancıları, ailesini unutmadığınız gibi, aklınızda tutun.

Selçuk Sezer, Kemal Babaoğlu, İrfan Yarcel, İlker Aygün, Serhat Çölgeçen ile Fırat Gaziler, saha komiserleri. Bedri Mutaf, Rüstem Kurt, İlhami Sayılan ile Ali Sözlü gözlemciler.

Sercan Özçevik, Yiğit Doğanay, Yunus İyli, Fuat Filiz, Arda Yapanmış, İbrahim Zengin, Umut Tokmak, Nurullah Bayram, Hasan Özkan, Berkay Erdemir, Eren Öksüzler, Barış Sun, Muhammed Alperen Çopur, Mevlüt Bozok, Yusuf Ökmen ile Cem Kuşçu, hakemler.

Bu işler ekip aile işidir, anlayana.

Öyle kaba, çirkin laflarla olmaz, olamaz.

Küfürsüz, insan gibi nice maçlara, hep birlikte.

Merhum Yüksel Balcı abim, nurlar içinde kalsın.

Küfürü edene çok kızardı.