Parmağındaki ip nedir?
Unutmamak için bağladım.
Neyi?
???
Onu da unuttum!..
***
Dün beni aramayacak mıydın sen?
Unuttum!..
Tamam o zaman, ben de ihmal ettin zannetmiştim.
***
Teröre lanet, dış güçlere nefret…
Hak, adalet, özgürlük, refah, eşitlik, kardeşlik…
Hatırladın mı?
“Unutmuşumdur sanırım!..”
Tebrikler!.. Devam et o zaman uyumaya, pardon unutmaya!..
***
Unutmak…
Bildiklerini, gördüklerini, duyduklarını hatırlamamak.
Hatırlayamamak.
Hatırlamayı istememek.
Neresinden bakarsak, ciddi bir hastalık.
Unutmanın alışkanlık olduğu, bu kadar normal karşılandığı başka bir toplum var mıdır acaba?
En ufaktan, en büyüğüne kadar yapılan hatanın yorumlanmasında “unuttum” ifadesine karşı bu kadar
hoş görülü olunan başka bir anlayış?
Daha küçük yaşlarda aile içinde başlar; çok vahim sonuçlar doğurabilecek olayların önünü açan bu
kavram. Çocuk unutmuşsa ödevini, normaldir. “Tamam” denir, geçiştirilir. Üstüne düşülmez.
Oysa ki;
Altında tıbbi bir nedeni yoksa unutmak, kişinin kendine ve karşısındakine yaptığı büyük bir saygısızlıktır.
Geçerli bir mazeret olarak öne sürülemez.
***
Bugün ödevini unuttuğu için başı sıvazlanarak bırakılan çocuk, yarın kişilik hakları, ailesi, ülkesi için yapılanları da unutma tehlikesini yaşayacaktır.
Unutursan bugün;
Sana vatan bırakan Ata’nı…
Al bayrağı için toprak altında yatanı…
Şehidini, gazini, sınırda kış ayazında terörist peşinde koşan ana kuzularını…
Ya da kardeşliği, yardımlaşmayı, paylaşmayı, hoşgörüyü, bütünlüğü, birliği…
Bir gün gelir hatırlayamazsın tabi;
Çıkarları için vatanını satanı, kardeşi kardeşe kırdıranı, sözünden döneni, özünü kaybedeni, adaleti,
özgürlüğü, saygıyı, sevgiyi.
***
Maalesef;
“Biz çok sevgi dolu bir toplumuz” seviyesinden, “birbirine düşman gözüyle bakan” seviyesine düştük, düşürüldük?
Nerede o “Tanrı misafiri” diye düşünen efendiler?
Belki Anadolu’nun bir köyünde…
90 küsur yaşındaki eli öpülesi nineler ya da dedeler hatırlıyordur bu sözü ve kapısına gelene “Karnın aç mı?” diye sormayı, “Bizim geleneklerimizde paylaşmak var” demeyi.
Ya biz?
Mazeretimiz vardı değil mi?
Unuttuk!..
İyi bari, ben de aklımızdan zorumuz var diye korktum.
***
Tarihe not düşmez de unutursan eğer yaşadıklarını, yaşatılanları…
Yeri gelir, insana verdiğin değer de küçülür,
gün gelir ana-babana karşı sorumlulukların da yok olur,
bakmışsın; örf, adet gelenek de yerle bir olmuş,
farklı düşündüğü için alt komşuya nefret, üst komşuya hiddet…
O partili, bu partili…
Ötekileştir gitsin!..
Ama dillere pelesenk olmuş, şiir tadında sözleri keyifle mırıldanırsın.
Neydi?
“Hepimiz birimiz için…”
“Kardeşiz biz…”
“Bölemeyecekler…”
“Aynı gemideyiz…”
Hatırlamazsın ama nedenlerini…
Mazeretin vardır çünkü…
“Unutmuşsundur.”
Güzel yazı olmuş tebrikler