Bir zamanlar insanlar birbirini duyardı.
Gerçekten duyardı.
Bir sokaktan bir ses yükselse…
Perdeler aralanır, camlar açılırdı.
Sadece bakmak için değil,
Katılmak için…
Bir “ne oldu?” diyebilmek için.
Şimdi camlar yerinde…
Ama gökyüzü görünmüyor artık.
Çünkü o camlar, ekran oldu.
Ekranlar kadar yakınız,
Ama kalp kadar uzağız aslında.
Herkes bağlantıda,
Ama kimse birbirine bağlı değil.
Üç gündür sessiz bir dostun mu var mesela…
Eskiden bu sessizlik korkuturdu bizi.
Hemen gidilirdi kapısına.
“İyi misin?” diye.
Şimdi?
Bakarız sadece:
“En son ne zaman çevrimiçiydi?”
Cevap yoksa,
Silinmiş gibi olur sistemden.
Ama kimse sistemi sarsmaz artık.
Çünkü kalplerin şarjı bitmiş.
Ve kimse priz aramıyor.
Bir zamanlar sohbet vardı…
Oturulurdu yan yana.
Kahve koyulurdu, çay demlenirdi.
Dert dökülür, kahkahalar eşlik ederdi.
Şimdi herkes yazıyor,
Kimse konuşmuyor.
Her şey kaydediliyor…
Ama kimse hatırlamıyor.
Kelimeler uçuyor,
Ama anlamlar düşüp kırılıyor.
Eskiden “gel iki laf edelim” diyen bir dost olurdu.
Şimdi “Zoom yaparız, anlatırsın” diyorlar.
Ama anlatmak kolay…
Anlamak zor.
Çünkü göz göze gelmeden,
Hiçbir hikâye tam duyulmaz.
Artık sinyale bağlanıyoruz,
Ama kalbe bağlanamıyoruz.
Peki insanlık neydi?
Yüzü düşmüş birine,
“Bir şey mi oldu?” diye sormaktı.
Sesi kısılan bir dostun susuşunda
Yüreğini duymaktı.
Şimdi yapay zekâ söylüyor:
“Moralin bozuk olabilir.”
Ama insan… susuyor.
Çünkü hissedebilmek,
Zaman kaybı gibi geliyor artık.
Evet, zaman değişti.
Ama ihtiyaç hâlâ aynı kaldı.
Bir omuz, bir bakış, bir sarılma…
Ama biz ne yapıyoruz?
Bildirimlerle sevilmeyi,
Durum güncellemeleriyle anlaşılmayı,
Beğenilerle mutlu olmayı,
Story’lerle hatırlanmayı bekliyoruz.
Unuttuk:
Gerçek bağ, dokunarak kurulur.
Gerçek dost, çevrimdışı da yanında durur.
Ekran “N’aber?” diyebilir.
Ama göz göze gelen bir dost,
“Çok yorgunsun” der.
Ve seni kendine getirir.
Spotify liste önerir,
Ama seni tanıyan dostun bilir:
Hangi şarkıyı hangi gece ağlayarak dinlediğini…
Emojiyle “kalp” atarsın,
Ama göz göze gelince anlaşılır o kırgınlık.
İnsanlığın gerçek dili budur:
Bakışta, duruşta, sessizlikte gizlidir.
Anlayın artık!
İnsanlık uygulama değildir.
Güncelleme istemez.
Bildirimle hatırlatılmaz.
Şarjla çalışmaz.
Wi-Fi’si yok.
Ama bir kez bağlanırsa,
Kesintisiz çeker.
Ömür boyu.
Yeter ki…
Yüreğiniz kapsama
